فرش‌هایی نظیر فرش ابریشم قم در آسیای مرکزی و غربی به‌عنوان پوششی برای کف‌های زمین خورده توسعه یافتند. از قدیم الایام فرش کف خانه و چادر و مسجد و کاخ را می پوشاند.
در خانه های خانواده های ثروتمند شرقی،پوشش های کف یک عملکرد زیبایی شناختی و همچنین عملی دارند. فرش ها اغلب در یک آرایش سنتی گروه بندی می شوند، تا حدی برای نمایش همزمان.
اندازه و شکل فرش با توجه به مکان مورد نظر در آن چیدمان تعیین می شود. معمولا چهار فرش وجود دارد. بزرگترین، به ناممیان فرش ، معمولاً به اندازه 18 × 8 فوت (5.5 × 2.5 متر)، در مرکز قرار می گیرد.
در کنار میان فرش دو دونده، یاکاناره‌ها که عمدتاً برای پیاده‌روی استفاده می‌شوند و ابعاد آنها حدود 18 × 3 فوت (5.5 × 1 متر) است.
فرش اصلی، یاکلگی با ابعاد 12 × 6 فوت (3.7 × 1.8 متر) در یک انتهای چیدمان سه فرش قرار داده شده است، به طوری که طول آن تقریباً به طور کامل در عرض جمعی آنها امتداد دارد.
استفاده در نظر گرفته شده گاهی اوقات هم طراحی و هم اندازه را تعیین می کندسجاده نماز یا نمازلیک . طراحی، به طور طبیعی با مذهبی مرتبط استتصویرسازی با محراب یا طاقچه نماز (تقلید از طاقچه نماز در دیوار مسجد) مشخص می شود که راس آن می تواند به سمت مکه باشد.
اما نقوش مذهبی دیگری نیز ظاهر می‌شود، مانند چراغ‌های آویزان، کوزه‌های آب یا «نقش دست» برای نشان‌دادن جای نمازگزار بر روی فرش.
تا اواسط قرن هفدهم، فرش‌های آسیایی وارد شده به اروپا برای استفاده به عنوان پوشش دائمی کف بسیار گرانبها در نظر گرفته می‌شد.
فقط در تعطیلات کلیسا یا در حضور اشراف بر روی زمین قرار می گرفتند، در غیر این صورت به دیوار آویزان می شدند یا برای پوشش استفاده می شدند.
میز ، نیمکت و صندوقچه؛ و به ویژه در ایتالیا، آنها را به عنوان تزئین در طول جشنواره ها روی بالکن آویزان می کردند.
با در نظر گرفتن این نگرش اروپایی، سازندگان مصری چندین شکل و اندازه غیرمعمول برای بازار اروپا ایجاد کردند: فرش های مربع، گرد و صلیبی شکل که مشخصا برایمیز به جای طبقه در قرن هفدهم، پوشاندن تمام کف با فرش‌های گره‌دار گران‌قیمت مد شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.